Janset Hanımın Maldivlerde “2. Balayı ” Tatili, Felakete Dönüşebilir mi?

Minnacık adalar bembeyaz kumsalla kaplı olmalarına rağmen, yüzeyleri, palmiyeler, Hindistancevizi ağaçları ve envai çeşit tropikal bitki ile kaplıydı. Herhalde,  Janset Hanıma, cenneti tarif et deseler, ancak; Maldiv Adalarını anlatabilirdi.

Janset Hanım ve eşi doğal malzemelerle yapılmış otellerine yerleştiler. Mutluydular. Baş başa kalmak, Janset Hanıma çok iyi gelmişti. Tatil çok iyi geçiyordu. Bol bol denize giriyorlar, tropik bitkiler arasında dolaşıyorlar, sonra da klima ile iyice soğutulmuş odalarına çekilip, birkaç kadeh eşliğinde yalnızlığın, birlikteliğin tadını çıkarıyorlardı. Her şey mükemmeldi.

Şimdi, tekrar başa dönelim.

Eşini otelin barında bırakan Janset Hanım, berrak denizin ve küçük tropikal balıklarla yüzmenin tadını çıkarıyordu.

Ki…

Otellerinin olduğu sakin adalarına, bir deniz uçağı indi. Ardından dikkat çeken bir hareketlenme başladı. Lobinin önünde, Türk Polisi gibi, açık mavi kısa kollu gömlek ve omuzlarında apoletleriyle,  üniformalı birilerini fark etti. Merak etti. Deniz keyfini yarıda kesip, sahile, adaya yüzdü. Adadaki tek otel, hatta yapı, kaldıkları oteldi.  Sahil sığdı. Yüzmeyi bırakıp, dizlerinin biraz üstüne çıkan suda yürümeye başladı. Ne olmuş olabilirdi? Sudan çıktığında, üniformalı polislerin arasında kocasını fark etti. Kocası, insanlarla sohbeti severdi. Neşeli, eğlenceli, sosyal bir adamdı. Yaklaştıkça bunun pek de sohbet ortamı olmadığını anladı.

O da ne? Kocasının bileklerindeki karartı kelepçe olabilir miydi?

Koşmaya başladı. Evet, kocası, polislerin arasında, elleri kelepçeli vaziyette, Janset Hanımın gelmesini bekliyorlardı. Janset Hanım, nefes nefese kaldı. “Aman tanrım! ”diye bağırdı. “Neler oluyor. Siz, ona nasıl kelepçe takarsınız?” Kelepçeyi çıkarmak için, kocasının bileklerini tuttu, ancak, gruptan iki polis öne çıkıp Janset Hanımın kollarından tutup onu geri ittirdiler. Şok olmuştu. “Sevgilim ne oluyor? Neden kelepçelisin?” diye haykırdı. Ağlamaya başlamıştı.

“Sakin ol Janset, sadece bir yanlış anlama var. Polisler, benim, piyasaya sahte Maldiv parası Rufiya sürdüğümü düşünüyorlar.”

“Fakat bu nasıl olur? Neden düşünüyorlar böyle bir şeyi?”

“Janset, sen denize girdikten sonra, barda oturup bir şeyler içtim. İçtiklerimin parasını nakit dolar ile ödedim fakat barmen para üstünü ‘Maldiv Rufiyası’ olarak verdi Otelden çıktım. Yürümeye başladım. Yerlilerin, kurutulmuş tropikal çiçekler sattığını gördüm. Çiçeklerin, senin saçlarına çok yakışacağını düşündüm. Satın aldım. Parasını barmenin verdiği, Rufiya ile ödedim.”

Janset Hanım, bu sözleri dinledikten sonra, artık kendini tutamadı. Gözyaşlarına hakim olamıyordu, “Allah’ım bu neden bizim başımıza geldi.” biryandan ağlıyor bir yandan mırıldanıyordu. Kolunu tutan polisler olmasa yere düşebilirdi. Birkaç dakika içinde kendini topladı. Kocası, anlatmaya devam etti. “Elimde çiçeklerle biraz daha dolaştıktan sonra otele doğru yürümeye başladım,  arkamdan, çiçeği aldığım adam bağıra çağıra gelip kolumdan yakaladı yanında bir polis memuru anlamadığım dilde bir şeyler söylüyor, besbelli bana kızıyordu. Yerliler etrafımıza toplandı. İngilizce, ne olduğunu soruyorum ama İngilizce bilmiyorlar. Yanında getirdiği polis memuru da İngilizce bilmiyordu. Bir türlü ne olduğunu anlayamadım. Maldivlerin kendi dili “Divahice” konuşuyorlardı. Hiçbir şey anlamadım. Yakındaki bir başka adada bulunan polis merkezinden  bir ekip çağırmışlar bereket, ekip su uçağı ile geldi de, olayın ne olduğunu anladım.”

Janset Hanım, polislerin arasında omzu en kalabalık yıldızla dolu olana döndü, İngilizce bildiğini umarak sordu “Kocamı nereye götürüyorsunuz?”, omzu kalabalık olan amir İngilizce biliyordu. “Madam, kocanız hakkında kalpazanlıktan işlem yapıyoruz. Bu, ağır ceza gerektiren bir suçtur. Bu davalara küçük adalarda bulunan “Magistrate Court” lar bakamaz. Kocanızı başkente götürüyoruz. Orada bulunan “Superior Court” mahkemesi, kocanız hakkında karar verecek.”

Ardından, daha fazla lafı uzatmadan, yanındaki polislere işaret etti. Polisler, Janset Hanımın kocasının koluna girip,  onu, otelin yanındaki 10 metrelik küçük platforma bağlı duran deniz uçağına bindirdiler, çok kısa süre içinde de, Janset Hanımı gözü yaşlı olarak geride bırakıp, havalandılar.

Janset Hanım, uçağın, ufukta iyice küçülmesini izledikten sonra, hemen toparlanması ve bir şeyler yapması gerektiğini fark etti. Hızla lobiye, resepsiyona koştu. Resepsiyon memuruna artarda sorular sormaya başladı. Süreç nasıl olurdu? Ne yapabilirdi? Kocasının peşinden, başkente nasıl gidebilirdi? ve daha pek çok soru. Resepsiyon memurunun anlattıkları Janset Hanımı daha fazla karamsarlığa sürükledi. Maldivlerin, şeriatla yönetilen bir cumhuriyet olduğunu öğrendi. Şeriat hükümleri turistik adalar ve otellerde iyice gevşetilmiş olsa da iç kısımlarda ve başkentte oldukça sıkı uygulanıyordu. Başkente gitse dahi, adada giydiği giysilerle başkentte dolaşması ve hatta adliyeye girmesi, hem doğru olmazdı, hem de sakıncalı sonuçlara neden olurdu. Kaldı ki; Başkente gitmek için, ya bir sürat teknesi, ya da deniz uçağı gerekiyordu. Sürat teknesi ile ulaşım uzun sürerdi. O, başkente gidinceye kadar zaten mahkeme kararını vermiş olurdu.

Adada, su uçağı yoktu. Su uçağını büyük bir adadan çağırmak gerekiyordu. Ancak, bu aylar, yoğun turizm sezonu zamanı olduğundan, önceden rezervasyon gerekiyordu. Kolay kolay, boşta bekleyen bir uçak bulunamazdı. Maldiv yasaları, kalpazanlığı ağır suç olarak kabul ediyorlardı ve genellikle yargılama süresince sanıklar tutuklanıyordu, yargılamalar, tutuklu olarak sürdürülüyordu. Resepsiyonistin elinden bir şey gelmezdi.

Başkan, “Janset Hanım lütfen sakin olun elimden bir şey gelse keşke… elbette elimden geleni yapmaya hazırım. Ancak…ancak ne yapabilirim bilemiyorum”, “ne yapılabilir…ne yapılabilir” başkan uzun aralıklarla bu sözleri mırıldanmaya başladı. “Janset Hanım inanın, ne yapabileceğimi bilmiyorum.”

“Fakat siz neden Ankaralı avukat hanımı aramıyorsunuz? ”

“Fakat başkanım Ankaralı avukat hanım Maldivlerdeki soruna ne yapabilir ki? ”

“Siz arayın. Ankaralı avukat hanımı Janset Hanım, biliyorsunuz hiç ummadığımız anlarda ummadık şekilde sorunlarımızı çözdü. Onun yurtdışında inanılmaz bir networkü var. Hem, inanın, benim yapabileceğim hiçbir şey yok, aklıma hiçbir şey gelmiyor, başka hiçbir şey düşünemiyorum…”

Janset Hanım, “Çok teşekkürler başkanım, sizden çok özür diliyorum. Çaresiz kaldım. Aklıma sizden başka birisini aramak gelmedi. Ben, hemen Ankaralı avukat hanımı arıyorum.”

 Ankaralı avukat hanımın, telefonunda kayıtlı cep numarasını tuşladı. Kalbi dışarı fırlayacak gibi atıyordu. Bu son şansıydı. Telefon, birkaç defa çaldıktan sonra açıldı. Avukat hanım, her zamanki canlı, güven veren sesiyle karşısındaydı. “İyi geceler Janset Hanım, nasılsınız, umarım her şey yolundadır.”

“Avukat hanım, çok özür diliyorum. Bu geç saatte sizi rahatsız ettiğim için, ama çaresiz durumdayım. Biliyorsunuz eşimle tatil için Maldivlere gelmiştik. Sonra…”

Olanların hepsini bir bir anlattı. “ Ne olur bir şeyler yapın, tek umudum sizsiniz.”

Avukat hanım; “Janset Hanım, öncelikle sakin olun, iyi ki vakit geçirmeden beni aradınız. Kocanızı Maldivlerin başkentine götürdüklerini söylediniz. Başkent Male‘de bir partnerim var, iyi bir avukattır. Hemen onu arıyorum, derhal duruma el koyuyoruz, merak etmeyin. Kocanızın masum olduğu belli, onu kurtaracağımıza ben inanıyorum. Müsterih olun ve bana güvenin. Gelişme olduğunda size bilgi vereceğim, iyi geceler.”

Janset Hanım, biraz olsun rahatlamıştı “Allah’ım sen avukat hanıma yardım et… Onu güçlü kıl, lütfen, Allah’ım…” 

Janset Hanım, o gün boyunca, sonra akşamdan sabaha kadar gözünü kırpmadı. Ne yemek yedi. Ne bir şey içti. Kocasını götürdükleri platforma gidip, oturdu. Sabaha kadar, ayışığında, kocasını taşıyan uçağın kaybolduğu ufka baktı. Hiç durmadan dua etti. Tanrıdan,  Ankaralı avukat hanıma güç vermesini istedi.

Bütün bir gece böyle geçti.

Güneş, doğmaya başlamıştı.

Bilirsiniz, güneşin doğduğu sabah saatleri, insanların, uykuya, en kolay yenik düştüğü saatlerdir. Janset Hanım da, oturduğu platformda, sabah güneşi doğarken, saatlerdir ağlamaktan şişmiş gözlerini uykuya teslim etmişti ki rüyasında, telefonunun çaldığını görmeye başladı, rüyasında bir telefon sesi, gerçeklikle uyku arasındaki Janset Hanım, telefon çaldıkça, her bir zil sesiyle, rüyadan gerçekliğe daha fazla yaklaştı, yaklaştı ve sonunda uyandı.

Evet, telefon çalıyordu. Telaşla, elleri titreyerek,  telefonunu açtı. Arayan, avukat hanımdı her zamanki neşeli sesi ile “ Günaydın Janset Hanım, gözünüz aydın, kocanızın masumiyeti anlaşıldı. Savcılık hakkında dava açmaya yeter delil bulunmadığı gerekçesiyle hakkındaki dosyayı kapattı. Başkent Male’ye götüren uçak bu defa kocanızı size getirmek üzere, az önce Male’den havalandı. Sanıyorum, birkaç saat sonra yanınız da olur.”

Janset Hanım, sevinçten çıldırmak üzereydi. Önce sevinç çığlıkları attı. Avukat hanıma tekrar tekrar teşekkür etti. Ve sordu “Avukat hanım kocamın masumiyeti nasıl anlaşıldı?”

“Maldivlerdeki partnerim, otel ile iletişime geçerek kamera kayıtlarını internet üzerinden aldı. Kamera kayıtları çok net olarak para alışverişini kaydetmiş. Başkent Male’de, bir stüdyoda, kayıtları deşifre ettirdi ve detaylı deşifreyi,  soruşturma savcısına gösterdi. Savcı ikna olmuş. Çünki defalarca büyütülen deşifre kayıtlarda, sahte paranın barmen tarafından kocanıza verildiği açıkça görülüyor. Deliller karşısında Male Superior Court, Savcılık Makamı, eşiniz hakkındaki dosyayı kapattı.”

“Bu arada, partnerim Tedashi, kaldığınız otelle konuşmuş. Otel müdürü çok üzgünmüş, böyle bir olayın otellerinde meydana gelmiş olmasından dolayı kendilerini affettirmek için, size otellerinde 2 haftalık bir tatil hediye etmişler.” Ankaralı Avukat hanım, son haberi verdikten sonra kahkahalarla güldü. Artık, tekrar aynı otelde kalır mısınız bilmem. Geldiğinizde görüşürüz Janset Hanım, tekrar geçmiş olsun, iyi tatiller.” Janset Hanım, Avukat hanıma tekrar minnet duygularını ifade ettikten sonra telefonu kapattı.

Ülkesinin soğuğunu, berbat trafiği, kül tablası ve egzoz karışımı kokan taksilerini, çocuklarını çok özlediğini hissetti. O cenneti değil, İstanbul’u seviyordu. Kaosunu, binlerce kilometre uzaktan da olsa elini tutan onu yalnız bırakmayan insanlarını.

Yerinden kıpırdamadan platformda oturmaya devam etti. Yaşlı gözlerini, ufka dikti. Birkaç dakika içerisinde kaybolduğu ufuktan, tekrar çıkıp, bulunduğu platforma geri gelecek kocasının özlemiyle…